چکیده

با توجه به نیاز روزافزون جوامع بشری به تولیدات دامی، مزارع پرورش دام به سمت صنعتی شدن پیش رفته است. لذا با افزایش تولید، استفاده از منابع کربوهیدراتی با قابلیت تخمیر بالا در جیره دام‌ها افزایش یافته است. از طرفی عدم سازگاری دستگاه گوارش نشخوارکنندگان به این نوع سیستم تغذیه‌ای باعث بروز بیماری‌های متابولیکی مختلف و کاهش عمر اقتصادی گله می‌شود. همچنین تحقیقات نشان داده است که افزودن آنتی‌بیوتیک به خوراک گاوها باعث افزایش رشد، کاهش ضریب تبدیل، بهبود عملکرد تولید و تولید مثل می‌شود. اما استفاده طولانی مدت از آنتی‌بیوتیک‌ها باعث افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی در دام و مصرف‌کنندگان محصولات دامی می‌شود. به همین خاطر یافتن جایگزینی مناسب برای آنتی‌بیوتیک‌ها نظیر پروبیوتیک‌ها امری ضروری به نظر می‌رسد. استفاده از مخمر در تغذیه نشخوارکننندگان سبب استقرار و حفظ تعادل جمعیت باکتری‌های مفید، افزایش هضم فیبر، بهبود عملکرد شکمبه، تنظیم pH شکمبه و کاهش شیوع بیماری‌های متابولیکی می‌شود. همچنین نشان داده شده است که جیره حاوی مخمرها، عملکرد تولید شیر، تداوم شیردهی و کیفیت شیر را بهبود می‌بخشد. پروبیوتیک‌ها می‌توانند با رقابت بر سر مواد غذایی، تولید ترکیبات ضد میکروبی، خنثی نمودن سموم تولید شده توسط این میکروارگانیسم‌ها، میزان ابتلا به عفونت‌های روده‌ای و التهاب را کاهش ‌دهند. همچنین حضور ترکیبات مؤثری مانند بتاگلوکان‌ها و مانان‌ها در دیواره سلولی مخمر مسمومیت با سموم قارچی را به‌ویژه در نشخوارکنندگان کاهش می‌دهد و با تحریک سیستم ایمنی و تولید آنزیم‌های هضمی نقش مهمی را در بهبود رشد و سلامت دام، تولید مثل، و تولید ایفا می‌کنند.