چکیده
پژوهش حاضر به­‌منظور بررسی آثار منابع سلنیوم (Se) در جیره غذایی بر فراسنجه باروری و جوجه درآوری طیور مادر گوشتی تجاری انجام شد. تیمارهای این پژوهش شامل: تیمار شاهد (جیره پایه، فاقد مکمل سلنیوم)، جیره پایه + 0/5 میلی‌گرم سدیم سلنیت (سلنیوم معدنی) (SS)، جیره پایه + 0/5 میلی‌گرم سلنومتیونین (S-Met) و جیره پایه 0/5 میلی‌گرم سلنیوم ریزپوشانی­ شده (MS-Met) در کیلوگرم جیره بوده است. برای انجام این پژوهش تعداد ۱۰۰ قطعه مرغ و 20 قطعه خروس مادر گوشتی نژاد آربوراکرز پلاس با سن 38 هفتگی در نظر گرفته شد. جمع‌آوری مایع منی از خروس‌ها با استفاده از مالش شکمی انجام شد و به مرغ‌ها تلقیح شد. فراسنجه جوجه‌کشی، باروری، جوجه درآوری، جوجه درآوری از تخم‌مرغ‌های نطفه‌دار، تلفات جنین و جوجه‌های درجه‌ یک در 54 و 44 هفتگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که فراسنجه درصد باروری و درصد جوجه ­درآوری در پرندگانی که با منابع سلنیوم آلی (ریزپوشانی­ شده و سلنیومیتونین) تغذیه شدند؛ در مقایسه با پرندگانی که با سلنیوم معدنی تغذیه شدند، افزایش‌یافته است (0/05>p) و درصد باروری و جوجه­درآوری در تیمار سلنیوم ریزپوشانی ­شده در مقایسه با سایر تیمارها بیشتر بود. همچنین درصد تلفات جنینی در پرندگانی که با سلنیوم ریزپوشانی­ شده تغذیه شدند، به‌طوری قابل‌توجهی کاهش‌ یافت (0/05>p). به­ طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش بیان کرد که استفاده از مکمل‌های سلنیوم آلی بخصوص سلنیوم ریزپوشانی­ شده در جیره غذایی در گله مسن باعث بهبود فراسنجه باروری و جوجه درآوری نسبت به سایر ترکیبات سلنیوم، به­ خصوص سلنیوم معدنی می‌شود.