چکیده
پژوهش حاضر بهمنظور بررسی آثار منابع سلنیوم (Se) در جیره غذایی بر فراسنجه باروری و جوجه درآوری طیور مادر گوشتی تجاری انجام شد. تیمارهای این پژوهش شامل: تیمار شاهد (جیره پایه، فاقد مکمل سلنیوم)، جیره پایه + 0/5 میلیگرم سدیم سلنیت (سلنیوم معدنی) (SS)، جیره پایه + 0/5 میلیگرم سلنومتیونین (S-Met) و جیره پایه 0/5 میلیگرم سلنیوم ریزپوشانی شده (MS-Met) در کیلوگرم جیره بوده است. برای انجام این پژوهش تعداد ۱۰۰ قطعه مرغ و 20 قطعه خروس مادر گوشتی نژاد آربوراکرز پلاس با سن 38 هفتگی در نظر گرفته شد. جمعآوری مایع منی از خروسها با استفاده از مالش شکمی انجام شد و به مرغها تلقیح شد. فراسنجه جوجهکشی، باروری، جوجه درآوری، جوجه درآوری از تخممرغهای نطفهدار، تلفات جنین و جوجههای درجه یک در 54 و 44 هفتگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که فراسنجه درصد باروری و درصد جوجه درآوری در پرندگانی که با منابع سلنیوم آلی (ریزپوشانی شده و سلنیومیتونین) تغذیه شدند؛ در مقایسه با پرندگانی که با سلنیوم معدنی تغذیه شدند، افزایشیافته است (0/05>p) و درصد باروری و جوجهدرآوری در تیمار سلنیوم ریزپوشانی شده در مقایسه با سایر تیمارها بیشتر بود. همچنین درصد تلفات جنینی در پرندگانی که با سلنیوم ریزپوشانی شده تغذیه شدند، بهطوری قابلتوجهی کاهش یافت (0/05>p). به طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش بیان کرد که استفاده از مکملهای سلنیوم آلی بخصوص سلنیوم ریزپوشانی شده در جیره غذایی در گله مسن باعث بهبود فراسنجه باروری و جوجه درآوری نسبت به سایر ترکیبات سلنیوم، به خصوص سلنیوم معدنی میشود.