چکیده

این مطالعه به منظور بررسی اثر استفاده از مکمل سلنیوم آلی و غیرآلی بر عملکرد مرغ‌های تخم‌گذار، صفات کیفی و پراکسیداسیون زرده و سفیده تخم مرغ انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 300 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه های لاین (W-36) از سن 23 تا 35 هفتگی با 5 تیمار و 6 تکرار و 10 قطعه مرغ تخم‌گذار در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار یک یا شاهد (جیره پایه فاقد سلنیوم). تیمار دوم سلنیت سدیم 5/0 (جیره پایه+ 5/0 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنیت سدیم)، تیمار سوم سلنیت سدیم1 (جیره پایه+ 1 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنیت سدیم)، تیمار چهارم سلنومتیونین5/0 (جیره پایه+ 5/0 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنو متیونین) و تیمار پنجم سلنو متیونین1 (جیره پایه+ 1 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنو متیونین) بود. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی تأثیر معنی‌داری بر وزن تخم‌مرغ، توده وزنی، درصد تولید، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراکی و خصوصیات زرده و سفیده تخم‌مرغ نداشت (05/0<P). میزان پراکسیداسیون چربی‌های زرده و سفیده تخم‌مرغ در تیمار 1 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنو-متیونین نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی کمترین میزان را نشان داد (05/0>P). نتایج به دست آمده در مطالعه حاضر نشان داد در بین منابع سلنیوم، 1 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنو- متیونین به شکل موثرتری سبب کاهش پرکسیداسیون چربی‌ها و افزایش فعالیت آنتی‌اکسیدانی شده است.